Թղթի վրա միջոցառումը հաճելի, բայց ոչ բացառիկ տեսք ուներ. Երկու տենոր և երկու սոպրանո երգում էին Վերդիի, Պուչինիի և Ռոսինիի գերծանոթ երաժշտությունը գերմանական փոքր և անհասկանալի թատրոնում, որտեղ ոչ ոք չէր տեսնում: Բայց գործնականում Metropolitan Opera- ի ՝ միայն Ամանորի նախօրեին կայացած գալա-երեկոն կատարեց հանգիստ տոնախմբության ճիշտ նոտաներ և զգուշավոր հույս `օպերային հասարակությունը տանել 2021-ին:
Երգիչների հմայիչ քառյակը սոպրանոներ էին Անխել Բլուն և Փրեթի Յենդեն և տենորներ Խավիեր Կամարենան և Մեթյու Պոլենզանին ՝ առաջարկելով 90 րոպե ծանոթ արիաներ և դուետներ, պարուրված նյութի խառնուրդով, ուղիղ հեռարձակմամբ ՝ Ագսբուրգում գտնվող Kurhaus Göggingen- ի ինտիմ Parktheater- ից, Գերմանիա
Բոլոր արտիստները լավ, հանգիստ ձայնով էին, չնայած հնչում էին բավականին սթրեսային պայմաններ համերգի շուրջ: (Հյուրընկալող հատվածում սոպրանո Քրիստին Գորկեն սթափ բացատրեց կատարողների անվտանգության ապահովման համար ձեռնարկված բազմաթիվ նախազգուշական միջոցների ՝ ընդունելով Գերմանիայում COVID վարակների վերջին աճը):
հատկապես լավ փայլեց մի տեսարանում Բոհեմական, նրա ոսկե երանգները շոյող Sì, mi chiamano Mimì մեղեդին: Նա մի քիչ պակաս հափշտակ էր թվում մի կտորով, որը, կարծում եմ, նոր է իր համար, D’amor sull’ali rosee Verdi's- ից Աշուղը: Այնտեղ նրա առատաձեռնորեն ռոմանտիկ արտահայտությունը մի փոքր խաթարվեց մի քանի բարձր նոտաներով, որոնք կախված էին հենց խաղադաշտի տակ:
Camarena- ն համարձակորեն բացեց համերգը նշվող արիայից Գնդի դուստր գիտեք, ինը բարձր C– ով: Նա ոչ միայն մեխում էր յուրաքանչյուր նոտան, այլ նաև մի քանի լրացուցիչ C- ն նետում էր որպես բոնուս: Այնուհետև նա վերադարձավ ծրագրի ավարտին, որպեսզի իրեն վերաբերի Rossini’s- ի ավելի բարդ Sì- ին, ritrovarla io giuro- ին: Մոխրոտիկ , Asti Spumante- ի սառցե բաժակի պես ամփոփ ներկայացում: